Rožajka Armisa Kuč u intervjuu datom Fos-u otkriva da je tek počela da ostvaruje snove.
Crnogorski fudbalski dani
Rođena je 11. aprila 1992, koji dan prije formalnog ukidanja SFR Jugoslavije. Države u čiji rok spomenar je, među brojnima, upisana i pjesma kratkoročne, a uticajem dugoživeće, beogradske atrakcije Šarla Akrobate sa stihovima: „Celoga života nečim joj pune glavu,/ Lutkice, krpice, suknjice, su stvari za devojčice.“ (Ona se budi).
„Nikada me nisu zanimale igrice za djevojčice. Otkad znam za sebe igrala sam fudbal na ulici sa dječacima, što me činilo srećnom.“
Uz postizanje golova.
„Uvijek, to je nešto što me ispunjavalo“ – otkrivajući zube odgovara 25-godišnja Rožajka.
Nesputana dječja igra relativno brzo se zaodjenula u formalniji oblik. Prepreku nije predstavljala ni činjenica da u Rožajama u to vrijeme nije postojao – baš kao ni danas – ženski fudbalski klub, a da u Crnoj Gori nije bilo organizovanih takmičenja, izuzev onih na školskom nivou.
„Zapazio me Raif Šutković, tadašnji trener u mlađim kategorijama Ibra, pa sam sa 9 godina počela da treniram sa svojim vršnjacima. Čak sam i igrala neke prijateljske utakmice.“
Igrala je sa dječacima, a protiv predrasuda da je fudbal rezervisan za muškarce.
„Nisam dozvolila da to na bilo koji način utiče na mene.“
Sa lične, prelazimo na priču o sistemskom utemeljenju ženskog fudbala u Crnoj Gori. Fudbalski savez je na proljeće 2009. pokrenuo turnirsko takmičenje nazvano „Trofej FSCG“, u čijem prvom izdanju su nastupala četiri kluba – kasniji šampion Palma, Ekonomist (Nikšić), Durmitor (Žabljak) i Sport uno (Bijelo Polje).
Dres bjelopoljskog kluba nosila je i Armisa.
„Tadašnji predsjednik me godinu ranije pozvao da im se pridružim.“
U Bijelom Polju je ostala do 2010, kada je prešla u tada najjači crnogorski klub Ekonomist. Trofej FSCG je 2011. prerastao u zvanični šampionat, Prvu Žensku fudbalsku ligu Crne Gore. Premijerni šampion je bio upravo nikšićki klub, u kome se rožajska tinejdžerka ispostavila kao ekonomično pojačanje, radeći ono što najbolje zna – tresući mreže.
„U Nikšiću mi je bilo lijepo. Saigračice i ljudi iz kluba su uvijek bili tu kraj mene, i osjećala sam se kao kod kuće.“
Sa Ekonomistom Armisa je proslavila i drugu titulu (2013), a okušala se i na dva kvalifikaciona turnira za Ligu šampiona. U Slovačkoj u avgustu 2012. najbolji crnogorski tim je tri puta ubjedljivo poražen, dok je sezonu kasnije u Portugaliji zabilježio dva remija i neuspjeh.
ŽFK Ekonomist nakon osvojene titule u maju 2012, foto: Facebook
„Bile su to dobre lekcije i neprocjenjivo iskustvo.“
Bolja i od Suareza
A nju je kvalitet, oličen u oko 130 postignutih pogodaka, preporučio za više.
„Često smo igrali prijateljske utakmice sa ŽFK Sarajevo. Njihova šefica stručnog štaba Samira Hurem me zapazila i pozvala da dođem kod njih. Pristala sam, i početkom 2014. prešla u BiH. Shvatila sam to kao stepenicu više u karijeri, kao odskočnu daska za dalje. Tako je i bilo.“
I tek u Bosni i Hercegovini konačno se našla na svome. Brzo je postala omiljena među navijačima „bordo“ tima, uklopila se u ekipu i postala najbolja fudbalerka prvenstva jačeg i medijski neuporedivo bolje praćenog od crnogorskog.
„Ljudi su me prihvatili na najbolji mogući način. Moje je bilo da im se odužim na terenu.“
A pojavom na terenu, visinom (178 cm) i skladnošću pokreta, izaziva asocijacije na Zlatana Ibrahimovića, u čijem stilu je nekoliko puta zatresla mreže.
„On je moj uzor, od malena sam se divila njegovim golovima.“
U Premijer ligi BiH Armisa je dvije godine (2015, 2016) birana za najbolju igračicu uz zvanje prve golgeterke.
Bosanski mediji naslađivali su se podatkom da je u sezoni 2015/2016 postigla 41 gol, jedan više od Luisa Suareza, koji je te godine „zaradio“ Zlatnu kopačku, kao najbolji strijelac Evrope. Efikasnija od – najefikasnijeg.
„Ništa ne bih postigla bez svoje trenerice i svojih saigračica, koje su zaslužne za sve ovo“ – bila je skromna u video intervjuu koji je tada dala.
U istom razgovoru je navela da bi voljela da karijeru nastavi u Švedskoj ili Njemačkoj.
Hladni sjever i topli jug
Rečeno – ispunjeno.
Nakon što je u Sarajevu glavom dotakla plafon, krajem 2016. fudbalski put je odveo u Zlatanovu Švedsku, u Kvarnsvedens.
„Željela sam da nastupam u toj ligi, kako bih igrala protiv Brazilke Marte, najbolje fudbalerke svih vremena, kao i Holanđanke Lieke Martens, trenutno najkvalitetnije igračice svijeta.“
„Iako je šampionat mnogo jak, drugi u Evropi po jačini, igra se zasniva na fizikalijama, samo trka i snaga. Tehnika je tamo samo plus.“
Zadržala se sezonu, u 21 meču statistiku popunila sa dva gola i pet asistencija.
Pazi se svojih želja – nije se prilagodila u potpunosti.
„U Švedskoj se igra dobar fudbal, ali država je pomalo monotona, uvijek hladno… Ljudi su fokusirani na posao.“
Zato se kao fudbalska ptica preselila na topli jug. Dvadeset i drugog januara zvanično je postala član španske Saragose. I nasmijana je.
Njen klub je trenutno fenjeraš Primere.
„U zimskom prelaznom roku doveli su brojna pojačanja, nas sedam, među njima dvije reprezentativke Brazila, sve same napadače. Nadamo se da ćemo opstati.“
Crnogorka je u srcu pokrajine Aragon odmah zadužila dres prvotimke.
„Igrala sam prve dvije utakmice po 90 minuta, treću ušla kao zamjena u drugom dijelu i namjestila gol za 1:1, što je bio konačan rezultat. Mali problem mi predstavlja to što igram špica, a cijelog života sam pokrivala poziciju lijevog krila, pa mi je malo teže da se uklopim.“
„Nema ljepšeg osjećaja od igranja za reprezentaciju“
Slika iz foto albuma ženskog fudbala u Crnoj Gori.
Slika za istoriju: nastala je 13. marta 2012. na barskoj Topolici uoči prijateljskog meča sa Bosnom i Hercegovinom, prvog zvaničnog od osnivanje reprezentacije.
Sa brojem 11 u sredini gornjeg reda je Armisa. Otada, crnogorski selektori, Zoran Mijović, zatim Damir Hadžiosmanović, a sada i Mirko Marić, nijedan zapisnik nisu sastavili bez njenog imena. U kategorijima „broj mečeva“ (35 zvaničnih) i „strijelci“ (14) je bez premca među „sokolicama“.
„Nisam propustila nijednu utakmicu od kada postoji nacionalni tim.“
Jasno je onda da za nju…
„Nema ljepšeg osjećaja nego braniti grb države u kojoj si rođen i koju voliš svim srcem.“
Prve fudbalske godine ženske reprezentacije su „prošle pune (rezultatskih) muka“. Posljednje takmičarske mečeve „sokolice“ su odigrale u aprilu prošle godine.
U Toršavnu na Farskim Ostrvima nisu se probile do druge runde kvalifikacija za Svjetsko prvenstvo (Turska 0:3, Farska Ostrva 1:2, Luksemburg 7:1), na turniru na kome je Armisa tri puta zatresla mrežu.
„Imamo mladu reprezentaciju, kojoj treba još iskustva. Biće bolje.“
Sa 25 godina, statusom najefikasnije fudbalerke od osnivanje crnogorske reprezentacije, iskustvom igranja u četiri države, pet osvojenih titula i stotinima golova iza sebe, suvišno je pitati da li se smatra uspješnom.
„Ostvarila sam ono što sam zamišljala još kao dijete, a imam još mnogo pred sobom. Nadam se da je ovo tek početak
