“Moj prvi dolazak u Rožaje bio je u ljeto 1967. godine (tada sam tek bio završio četiri razreda osnovne škole), kada sam krenuo na svoje prvo duže putovanje, sa rahmetli babom, hadži Rizvan efendijom, iz rodnog sela Negobratine za Rožaje, i to pješke. Tom prilikom smo proputovali kroz bihorska sela: Sipanje, Goduša, Dobrodole, Dašča Rijeka, Bor, Savin Bor, Javorova, zatim: Vlahovi, Ćosovica, Gornja Lovnica, Donja Lovnica, Hurije, i preko Agića mahale, ušli u Rožaje. Tu sam, po prvi put, ugledao kuće pokrivene šindrom, sa neobično visokim (strmim) krovovima i sa posebnim stilom gradnje kuća, kojeg nije bilo u našem kraju. Kasnije ću saznati da se radilo o kućama turske arhitekture i stila.
Takođe ću saznati iz babovih kazivaja da se turska kuća može lako prepoznati po stilu gradnje, po kapiji, avlijskim vratima, po avliji, pendžerima, divanhanama, pa i po krovu koji je obavezno bio na četiri vode sa drvenim nišanima (šiljcima) na vrh krova.
Listajući fotomonografiju “Staro Rožaje, arhitektura i kultura stanovanja“, II izmijenjeno i dopunjeno izdanje, i razgledajući slike starih bošnjačkih kuća iz rožajske čaršije, kao i slike starih Rožajaca, obnovio sam i osvježio svoja sjećanja, jer sam baš tu, u Rožajama, proveo svoj najljepši dio života u trajanju od 25 godina i 17 dana, u svojstvu imama, hatiba i mualima džamije “Sultan Murat II” u Staroj čaršiji.“
Avlija
