Najnoviji 43 broj časopisa Komuna koji je u cjelosti posvećen Plavu na čak 40 strana, 12 više od uobičajenih, ugledao je svijetlo dana.
Ovaj broj započinje Uvodnikom Nihada Canovića, prvog čovjeka Plava koji u tekstu pod naslovom „Ljepota uvijek nađe put čovjeka“ ističe da „narodna izreka kaže da je vrijeme majstorsko rešeto, a ono je potvrdilo da su ljudi posebno bogastvo Plava, bistri kao vode na kojima su odrasli, snalažljivi gdje god da ih je život odveo, velikodušni u pomaganju svojima i svom kraju,ali i pomaganju svakom u nevolji“.
Tu su i tekstovi iz istorije Plava u kojem se opisuje nastanak Plava od ribarskog naselja preko Župe do bihorske kaze i skadarskog Sandžaka u kojem se kaže da po nekim podacima završetak izgradnje Plava bio je 1916 kada se Plav prvi put spominje kao naseljeno mjesto.
U tekstu pod naslovom „Vitalnost između jezera i planina“Fatih Hadžić ističe da i „pored svih nedaća koje su preživljavali, Plavljani su uvijek kroz svoju burnu istoriju, pokazivali želju za životom, za opstankom, vitalnost, inventivnost i kreativnost i uvijek su bili okrenuti svom zavičaju gdje god da žive“.
Zuvdija Hodžić pišući u Plavu kaže da zahvaljujući izuzetnim prirodnim uslovima, pogodnoj klimi i položaju, područje Plava je od praistorije do našeg doba neprestalno bilo naseljeno, a da nazivi planina, rijeka i naselja dokazi su smenjivanja i prožimanja civilzacija,kultura i carstava…
U ovom broju Komune publikovani su takođe i Hodžićevi crteži posvećeni Plavu u tekstu pod naslovom „Hronika mjesta sažeta u linijama“, a poseban segment ovog broja Komune posvećene Plavu su „ plavski književni velikani“ sa tekstovima Atvije Kerovića o Huseinu Bašiću, „ ljudskoj i književnoj veličini čije djelo je nastalo u stradanju naroda“, Slobodana Vukovića o Dušanu Kostiću kao „liričaru melanholičnih raspoloženja“, Zuvdije Hodžića o Esadu Mekuliju , bardu albanske književnosti „ sa fragmentima iz njegovih sjećanja za Plav i Miraša Martinovića o velikom pjesniku Radovanu Zogoviću „Pjesniku sa katuna nad Mašnicom“.
Tu su i dva teksta o nezaboravnoj antifašističkoj stranici istorije iz tog kraja gdje Dragan Mitov Đurović piše o Alju Hotu, Jusufu Redžepagiću, Beću Bašiću i Voju Novoviću, prvoborcima koji svoje živote dali u borbi za slobodu.Takođe Dušan Jolić u sjećanju piše o prkosnoj i hrabroj partizanskoj majci Radosavi Krdžić iz Mašnice kod Murine, prve žene koju su strijeljali okupatori u Crnoj Gori.
U tekstu pod naslovom „Između dvije sultanske munare“, efendija Sead Jasavić piše o dvije najznačajnije plavske džamije; Carskoj i Sultaniji, a mr Sait Š.Šabotić o crkvi Svete Trojice u Brezojevicama kod Plava koja je kao kulturno-istorijski spomenik Zakonom zaštićena.
U tekstu pod naslovom „Arapsko pismo kamenih dokumenata „ mr Halil Markišić piše o spomenicima islamske epigrafike u Plavu, a Edin Smailović o plavskim imamima koji su doprinosili očuvanju vjere i identiteta u izazovnom i teškom periodu, dok Afan Latić u tekstu pod naslovom „Vatra progutala sjećanja“ piše o Mula Jahu Musiću, najobrazovanijem Plavljaninu svog vremena.
Senada Đešević piše o položaju bošnjačke žene u prošlosti koja u tekstu pod naslovom „Odraz duboke i otmene duhovnosti“ ističe da „Plavljanka, sa jakim osjećanjem časti, između ponosa i žrtvovanja, beskrajno skromna oduvijek je predstavljala oslonac u porodici i bratstvu…“ U ovom broju Komune od iste autorke i priča o Kismetu, koja je inspirisana istinitim događajem, kao i esej Ramiza Hadžibegovića o đerdeku- svadbenom ritualu kao sudbonosnom činu u životu žena i plavskog kraja u tekstu pod naslovom „Velika drama malih duša“.
U podsjećanju na Ibrahima Ibra Reković, Rijalda Ramusović u tekstu naslovljenim „Vrijeme zarobljeno u crtežu i riječi“ ističe da je Reković kroz umjetnost, pisanje, crtanje i slike, bilježio i ostavljao tragove plavsko-gusinjskog kraja kroz priče, anegdote, crteže i slike, dok Sead Hodžić iz Njujorka piše o humanisti i dobrotvoru Šukriji Cecunjninu, jednom od prvih Plavljana koji je stigao u Ameriku u tekstu pod naslovom „Čovjek o kojem djela govore“.
Halil Markišić pišući o botaničkoj bašti „Velemun“koju je osnovao Milutin Mićo Praščević, napominje da ona predstavlja jedan od najljepših dragulja u veličanstvenoj prirodi Crne Gore, dok u tekstu pod naslovom „Najljepše gorsko oko Prokletija“ o Hridskom jezeru, naglašava da je ono na 1970 metara nadmorske visine najviše jezero u Crnoj Gori. Isto tako u tekstu o turizmu kao razvojnoj šansi Plava, prof.dr Marko Knežević piše da „turizam u ovom kraju uprkos izuzetnim i raznovrsnim potencijalima, kao i komparativnim prednostima, nije postigao očekivanu reputaciju i transformaciju privrede i još uvijek nije u skladu sa raspoloživim potencijalima razvoja“, dok Boban Redžepagić piše o Prokletijama kao najmlađem nacionalnom parku u Crnoj Gori u tekstu sa naslovom „Simbol nedostupnosti i izazovne ljepote“.
Dr Safet Lješnjanin pisao je razvoju školstva u plavsko-gusinjskoj krajini, a Braho Adrović o Plavskim književnim susretima, manifestaciji po kojoj se decenijama prepoznaje Plav, a koja će ove godine po 45 jubilarni put biti održana tokom jeseni u gradu pod Visitorom, dok Senada Vatić piše o Danima borovnice koja već dvije decenije na najljepši način promoviše Plav i Crnu Goru.
Milorad Mićo Miranović, u tekstu o muzičkoj tradiciji plavskoj kraja sa naslovom „Jezero pjesmom pozlaćeno“ ističe da „kada bi snijeg i led okovali ove prostore, a od studi pucalo i drvo i kamen u toplim kućama obasjanim svjetlošću lampe, znala se čuti pjesma“, a Senada Vatić u tekstovima o tradiciji, običajima i folklornoj sehari plavsko-gusinjske kotline napominje da su ovdje sačuvani arhaični oblici tradicionalnog seoskog i varoškog muziciranja, kao i karakteristična folklorna igra “Alaturko“. Ista autorka piše i o nadaleko čuvenom gostoprimstvu i hrani plavskog kraja, musafirskoj plavskoj sobi i tradicionalnoj plavskoj sofri.
Dražen Drašković u tekstu pod naslovom „Skauti ispod Prokletija „ piše da je prvi izviđački odred u Crnoj Gori formiran u Plavu daleke 1955.godine, dok Amer Ramusović piše o stabilnom crnogorskom prvoligašu-Fudbalskom klubu Jezero, miljeniku žitelja gradića pod Visitorom koji je osnovan 1934.godine, dok Gordan Čampar u posebnom tekstu sa svečanog uručenja nagrada i plaketa „Komun@ piše o svečanosti koja je organizovana u Pejaničkom domu u Podgorici kada je Godišnja nagrada za doprinos očuvanju identiteta i afirmaciji kulturno-istorijske baštine Crne Gore uručena Rajku Ceroviću, a specijalne plakete Nacionalnoj zajednici Crnogoraca Hrvatske, dr Srđi Martinoviću i Mustafi Canki.
Uz ovaj broj Komune, redakcija časopisa pripremila je i specijalni dodatak Komune-separat, koji se odnosi na borbu protiv lažnih vijesti, tekst o kratkoj istoriji lažnih vijesti pod naslovom „Od novčića do mimova, zatim tekst mr Željka Rutovića koji piše o lažnim vijestima- evoluciji manipulacije ili posljedica digitalizacije u tekstu pod naslovom „Neobična privlačnost laži“ u kojem ističe da se lažne vijesti ( fake news) definišu kao oblik propagande i žute štampe, nastale korišćenjem namjernih dezinformacija plasiranih u javnost putem novina ili društvenih mreža.
Tu je i tekst Voislava Bulatovića sa naslovom „Laž kao prethodnica totalitarizma“ u kojem ističe „da ukoliko je produkcija laži prekomjerna, ponestaje vremena za njihova kritičko promišljanje, a posljedice takve situacije su, sa društvenog stanovišta, pogubne, ne zbog toga što će sve više ljudi vjerovati lažima, već zato što će sve manje njih vjerovati u bilo što“.
I ovaj broj uredio je Amer Ramusović, a grafički uredio i opremio Voislav Bulatović, a već se nalazi na mjestima za prodaju štampe u svim crnogorskim gradovima.
